Są miejsca, które choć raz w życiu warto odwiedzić. Jednym z nich jest z pewnością Medjugorie, do którego wyjazd wczasowy zorganizowało Koło nr 3 Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnych w Tychach.

Medjugorie, miejscowość leżąca w południowo-zachodniej części Bośni i Hercegowiny znana jest w całym świecie katolickim. W 1981 roku, sześciorgu młodym Chorwatom (przez których w całości zamieszkiwany jest ten teren), na jednym ze wzgórz ukazała się Matka Boska, wzywająca do pokoju na świecie. Dlatego każdego roku do Medjugorie przybywają tysiące osób, by poczuć atmosferę tego szczególnego miejsca.

I właśnie tę miejscowość, ale także okoliczne urokliwe miejsca oraz lazurowe wody oddalonego zaledwie o godzinę drogi chorwackiego wybrzeża stały się celem podróży członków i rodzin stowarzyszenia.

Wyjechaliśmy autokarem z Tychów w piątek, 31 sierpnia, o godz. 15.00 z parkingu przy Stadionie Miejskim. Po 18-godzinnej podróży przez Czechy, Słowację, Węgry i Chorwację i pokonaniu 1350 km 1 września przyjechaliśmy do oddalonej 3 km od Medjugorie-Citluk wioski Bijakovici i pensjonatu „Willa Laura”, prowadzonego przez pochodzącą z Bielska-Białej Agnieszkę i jej męża Chorwata Jure Soldo.

Po śniadaniu przewidziano czas na odpoczynek, rozpakowanie walizek albo spacer po najbliższej okolicy i skosztowanie dziko rosnących fig i granatów. Ale już tego pierwszego dnia, po obiadokolacji i prezentacji przez Agnieszkę historii Objawień Matki Bożej, część grupy udała się na mszę wieczorną do kościoła pw. św. Jakuba w Medjugorie, a pozostali mieli okazję zrobić pierwsze zakupy w licznych kramach znajdujących się nieopodal sanktuarium.

W niedzielę, 2 września, po przekroczeniu granicy bośniacko-chorwackiej i przypomnieniu sobie czasów kolejek na granicach, mogliśmy się wreszcie nacieszyć całodniowym „plażingiem” w chorwackiej miejscowości Gradac. I nawet ciemne chmury zapowiadające przedpołudniową burzę nie zepsuły nam humorów. Drobny deszczyk wypłoszył bowiem plażowiczów, dzięki czemu mogliśmy zająć fajne miejsca na niezbyt szerokiej plaży. Po obiadokolacji była okazja do zapoznania się i nawiązania kontaktu podczas Wieczoru Integracyjnego, połączonego z degustacją win i alkoholi wyprodukowanych przez Jurę.

W poniedziałek, 3 września, po drodze nad morze zatrzymaliśmy się na krótką chwilę przy Konzumie, tamtejszym supermarkecie, w którym można było nabyć wodę mineralną, ale także niezłe, 2-litrowe chorwackie piwa Karlovačko i Ožujsko oraz bośniackie Hercegovačko (przerwa w tym miejscu stała się naszym codziennym punktem programu ). Później, jak zwykle, trochę „zamarudziliśmy” na granicy, ale już około 11.00 nasz autobus dotarł do Zaostrogu, kolejnej urokliwej miejscowości Makarskiej Riwiery. Miejsce to wyróżnia się zdecydowanie szerszą plażą, licznymi knajpkami, ale także rosnącymi wzdłuż nabrzeża śródziemnomorskimi piniami, w cieniu których można było się schronić i odsapnąć od prażącego słońca.

We wtorek (4 września), zaraz po śniadaniu, pojechaliśmy do Mostaru, nieformalnej stolicy Hercegowiny. Droga wiodła wąskimi, czasami wyboistymi serpentynami w dół, a niesamowite widoki gór oraz ogromnej doliny, która otacza miasto, zapierały wręcz dech w piersiach. W Mostarze podczas wojny domowej toczyły się jedne z najcięższych walk. Wciąż zobaczyć można tu ślady kul na fasadach domów, a nawet szkielety całkowicie spalonych budynków. Nasza przewodniczka Antonetta oprowadziła nas po mostarskiej starówce wąskimi uliczkami wybrukowanymi kocimi łbami, opowiadając o skomplikowanych dziejach miasta i pokazując nam meczety, liczne stragany z pamiątkami, a także knajpki, w których można było zjeść bałkańskie specjały, np. burka, ćevapčići, a na deser baklavę z cudowną kawą po bałkańsku, zaparzoną w charakterystycznym miedzianym tygielku.
Obowiązkowym punktem programu był Stary Most, wizytówka miasta. W czasie działań wojennych uległ on zniszczeniu. Po jego odbudowie w 2004 roku szybko powrócono do tradycji skoków z mostu do zimnej Neretvy, co udało się zobaczyć, a nawet sfotografować kilkorgu uczestnikom naszej wycieczki.

Prosto z Mostaru udaliśmy się do pobliskiej miejscowości Blagaj, gdzie po krótkim spacerze wzdłuż rzeki naszym oczom ukazał się bajkowy widok. Biały, XV-wieczny klasztor Derwiszów z ciemnymi belkami, będący pozostałością po panowaniu Turków na tych terenach, robi niesamowite wrażenie. Jest wręcz „przyklejony” do ogromnej skały, spod której wprost z jaskini wypływa szmaragdowa rzeka Buna. Wnętrze tego niewielkiego obiektu nie jest już może tak ciekawe: cele mieszkalne wyposażone są w stare meble, obok nich znajduje się skromna łazienka, a jeszcze dalej zamknięte pomieszczenie z dwiema trumnami (mówi się, że w jednej z nich mogą spoczywać zwłoki Sulejmana Wielkiego). Aby zwiedzić klasztor, należało zdjąć buty, paniom podano chusty do przykrycia głowy, a jeśli ktoś (dotyczyło to także panów) miał odsłonięte kolana, musiał je zakryć długim fartuchem w kolorze khaki. Po zwiedzeniu klasztoru był czas na zakup lokalnych produktów w przydrożnych straganach lub odpoczynek przy kawie w jednej z kilku restauracji z tarasami widokowymi, zbudowanymi po obu brzegach rzeki.

Środa, 5 września, dla wielu uczestników wycieczki była dniem skupienia. Zaraz po śniadaniu pojechaliśmy do Medjugorie, gdzie odwiedziliśmy Wspólnotę Cenacolo. Założyła ją pochodząca z Włoch zakonnica, siostra Elwira, z myślą o uzależnionych od narkotyków i zagubionych młodych ludziach. Dziś wspólnota posiada 61 domów, w 18 krajach świata (w tym 3 w Polsce), w których przebywa ponad 2 tysiące osób, głównie chłopców. Z dwoma z nich spotkaliśmy się w medjugorskim obiekcie. Pochodzący z Polski Kacper, a także urodzony w Wielkiej Brytanii Mikołaj zaprezentowali nam najpierw film o historii Cenacolo, a potem opowiedzieli o swoim życiu i walce z uzależnieniem. Podczas tych opowieści niejednemu łza zakręciła się w oku, niejeden też zapewne pomyślał o szczęściu, jakie spotkało jego rodzinę wolną od tego strasznego nałogu.

Z Cenacolo skierowaliśmy się pod zlokalizowaną nieopodal górę Podbrdo, by wspiąć się do miejsca pierwszych Objawień Matki Bożej. Ścieżka, a w zasadzie szlak z ostrymi i na dodatek wyślizganymi przez tysiące ludzi kamieniami, dał się niejednemu we znaki (z pewnością także młodej Hiszpance, która drogę tę pokonywała boso). Mimo to kilkunastu osobom z naszej grupy udało się dotrzeć na wzgórze, zrobić zdjęcia, pomodlić się lub pokontemplować przy figurze Maryi.

Odpoczynkiem po tych pełnych zadumy chwilach był wodospad Kravica, gdzie spędziliśmy kilka następnych godzin, zachwycając się wspaniałymi widokami. Wodospad, spływający kaskadami w kilku miejscach, jest jednym z najpiękniejszych naturalnych obszarów tej części Hercegowiny. Powstał wskutek martwicy wapiennej na rzece Trebižat. Jego wysokość wynosi od 26 do 28 metrów, zaś średnica wodnego rozlewiska poniżej niego aż 120 metrów, tworząc idealny teren do wypoczynku. Nam również udzieliła się atmosfera tego wyjątkowego miejsca. Niektórzy odważyli się nawet wejść o zimnej, górskiej wody, inni wystawili swoje ciała na promienie słońca, a jeszcze inni odpoczywali w restauracjach wkomponowanych w piękny krajobraz.

Zupełnie innych wrażeń dostarczył nam kolejnego dnia (6 września) wyjazd do Chorwacji na Foto-Safari. Pokonanie Delty Doliny rzeki Neretva specjalnymi łodziami umożliwia obejrzenie jednego z ostatnich obszarów podmokłych regionów Morza Śródziemnego, uznawanego za prawdziwy skarb Chorwacji. W czasie blisko półtoragodzinnej przejażdżki wśród szuwarów aż do jeziora Opuzen mogliśmy podziwiać bogactwo fauny i flory tego regionu: trzciny, białe nenufary i żółte grążele, a także różne ptactwo wodne. Na łodzi poczęstowano nas winogronami, figami i dwoma rodzajami rakii: mandarynkową i figową. Ale prawdziwą fetę zgotowano nam po przypłynięciu do gospodarstwa Jozo Crncevica, gdzie witał nas akordeonista, a w restauracji czekała prawdziwa biesiada: przystawki, różnego rodzaju ryby, jagnięcina, filet z kurczaka, sałatki, swojski chleb, deser, a także czerwone wino, które zachęcało do tańców przy pięknej, chorwackiej muzyce.

Trzy kolejne dni (7, 8 i 9 września) spędziliśmy również w Chorwacji, ale tym razem na plażowaniu, najpierw w miejscowości Drvenik, a przez następne dwa dni w Zaostrogu, który – naszym zdaniem – oferuje najlepsze warunki do wypoczynku, kąpieli i łapania promieni słonecznych. Urozmaicone były także dwa ostatnie wieczory. W sobotę, po obiadokolacji pojechaliśmy do Medjugorie. Część osób czas ten wykorzystała na zakupy, a część udała się na mszę wieczorną, po której była możliwość poświęcenia zakupionych dewocjonaliów. Niespodziankę zgotowano nam w niedzielny wieczór. Po powrocie z „plażingu” zorganizowany bowiem został Wieczór Chorwacki. Clou imprezy, trwającej przy muzyce i tańcach do późnych godzin nocnych, był pieczony prosiak oraz degustacja rakii i wina, które można było także nabyć u Jury.

W poniedziałek nadszedł czas na pakowanie walizek. Przedpołudnie przeznaczyliśmy jeszcze na spacer po Medjugorie, a przede wszystkim na ostatnie zakupy. Po obiedzie, zrobieniu pamiątkowego zdjęcia i pożegnaniu się z naszym gospodarzem o godz. 16.00 wyruszyliśmy w drogę powrotną do Polski. Przed Stadion Miejski w Tychach autokar podjechał we wtorek, 11 września, o godz. 10.00. Tadek Szkarłat, prezes tyskiego Koła Stowarzyszenia Emerytów i Rencistów Policyjnych podziękował naszym wspaniałym kierowcom Piotrkowi i Darkowi za bezpieczną podróż i pokonanie łącznie 3540 km, a uczestnikom za wspólnie spędzony czas.

To był udany wyjazd z bogatym programem. Dzięki Prezesie!

Zobacz zdjęcia...